Iznenadna poseta hrvatskog premijera Andreja Plenkovića Sremskoj Mitrovici, tokom prošle sedmice, još jednom je ukazala na ponižavajući odnos koji Republika Hrvatska, delom zahvaljujući i servilnom položaju Vlade Srbije, ima prema srpskom narodu, pa i stanovnicima grada na Savi.
Dok predsedniku Srbije Aleksandru Vučiću, taj isti Plenković, zabranjuje posetu Jasenovcu kao najvećem stratištu Srba tokom Drugog svetskog rata, sam Plenković nonšalantno obilazi Bačku i Srem kao da se šeta po nekakvim istočnim provincijama hrvatske države, istovremeno, bez imalo nelagode, najavljujući da će tek doći u zvaničnu posetu Srbiji. Zar Bačka i Srem, po njemu, nisu deo srpske države?
Sa njegovim dolaskom u Sremsku Mitrovicu, osim zvaničnih organa koji su mudro ćutali, ne obaveštavajući ni lokalne medije, svakako su upoznati bili pripadnici hrvatske zajednice u gradu, koji su se okupili u većem broju ispred katoličke crkve, sa svojim folklornim elementima odevenim u narodne nošnje. I to sve, samo po sebi, ne bi ni bio problem, da je ikog bilo da postavi pitanja poput:
Zašto Plenković tokom posete Sremskoj Mitrovici preskače Spomen groblje na kojem su pripadnici njegove nacije, odeveni u crne ustaške uniforme, za vreme NDH-a, izvršili stravine zločine nad svojim komšijama Srbima, Jevrejima i Romima? Zašto lokalni Hrvati, u fazi pripreme posete, u koju su svakako bili uključeni, nisu predložili da se poseti pomenuto Spomen groblje?
Da imaju imalo savesti, to bi bila prva tačka tokom dolaska u grad hrvatske delegacije. Očigledno je da im savest zbog zločina koji je počinjen u njihovo ime nimalo ne peče, da ih lomljenje ruku najvećem srpskom slikaru Savi Šumanoviću i njegovo potonje bacanje u kreč zajedno sa još 8000 njegovih sunarodnika – ne dotiče!
Na Spomen groblje i poklon senima ubijenih mučenika mogla je da ukaže, ako već nisu lokalni predstavnici Hrvata i crkvena vrhuška “župe srijemske”, odbornica udruženja “Grad za sve nas”, Kristina Dragišić, frontmenka ovdašnjeg Karitasa – humanitane organizacije pod okriljem katoličke crkve. Gospođa Dragišić, kako se vidi po fotografijama, bila je prisutna na dočeku Plenkovića, pa je zabeležena i na zajedničkoj fotografiji sa njim.
Podsećanja radi, jedna druga odbornica ovog udruženja/udruge, pre godinu dana je pozivala da se održi koncert ustaškog pevača Tompsona u obližnjim Kukujevcima, a samo udruženje “Grad za sve nas” se godinama, iz petnih žila, trudi da prikrije svoje veze sa lokalnim klerom katoličke crkve i hrvatskom obaveštajnom službom. Trenutno, u gradskoj skupštini Sremske Mitrovice imaju 11 odbornika i aktivno se spremaju za naredne izbore obilazeći okolna sela u želji da srpske birače još jednom žedne preveslaju preko vode.
Povrh svega, nakon odlaska, Plenković, kojeg predsednik Hrvatske Zoran Milanović javno naziva Ustašenković, na svom je Twitter nalogu napisao: “Drago mi je susresti se s hrvatskom zajednicom u Srijemskoj Mitrovici, srijemskim biskupom koadjutorom mons. Svalinom i predstavnicima župe sv. Dimitrija. Hvala vam što skrbite o očuvanju hrvatskog identiteta i kulture. Vlada RH pruža snažnu podršku Hrvatima u Srbiji.”
Ostaje nam da se zapitamo – ima li ovaj grad Gradonačelnika/cu? Po kom osnovu, po kojem konkretnom fragmentu “tisućoljetnje kulture” Planković ulazi u tuđu kuću (u ovom slučaju: grad), a ne pozdravlja se sa domaćinom? Ili, imaju li lokalni mitrovački Hrvati neki eksteritorijalni status za koji šira javnost ne zna, pa im se dozvoljava da se ponašaju kao da su građani Hrvatske, a ne Srbije, zajedno sa svojim političkim predstavnicima iz udruge “Grad za sve nas”?
I, najzad, gde je granica ponižavanju Srba?
autor:Milan Milivojević
