Na nekada glavnom beogradskom trgu, Velikoj pijaci, prema planovima češkog arhitekte Jana Nevole, 1863. godine završena je gradnja Kapetan Mišinog zdanja. Ovu graditeljsku i arhitektonsku znamenitost Miša Anastasijević, potekao sa dunavskog ostrva Poreč, poklonio je svojoj domovini u obrazovne svrhe.
„Nije bio ni strog, ni reakcionaran, a osobina tvrdičluka kod njega uopšte nije postojala. Bio je čovek široka duha i plemenita srca. Znao je da živi kao veliki gospodin, koristeći zadovoljstva koja život pruža, ali isto tako i da čini kulturna dela“ .
Ovako su Mišu Anastasijevića okarkterisale „Beogradske opštinske novine“ 1939. godine, prenoseći sećanja savremenika dobrotvora, velikog trgovca i rodoljuba, rođenog na dunavskom ostrvu Poreč 1803, preminulog u Bukureštu 1885.godine.
Sa 13 godina bio je učitelj u rodnom Poreču, potom sluga u dućanu, podrumdžija, carinik, trgovac.
Unosna trgovina jelenskim rogovima svrstala ga je među bogatije ljude u tadašnjoj Srbiji, a ortakluk sa knjazom Milošem doneo mu je zvanje „Dunavskog kapetana“ i majora sa nadzorno-arbitražnom ulogom, kao i bogatstvo.
Ono je 1865. godine iznosilo približno 18 miliona dukata i Miša je bio jedan od najbogatijih ljudi na Balkanu.
Hroničari su zabeležili da je imao 23 stalne ili privremene kamarašije – solarice (stovarišta) uz Savu i Dunav, sopstvenu flotu koju su činila 74 broda i da je za njega radilo oko 10.000 ljudi. Imao je i devet spahiluka u Vlaškoj.
Ne zaboravljajući svoje poreklo i sirotinju iz koje je potekao, Miša Anastasijević pomagao sirotinji i činio dobra dela.
Verovao je da uz razvoj prosvete, uzdiže i narod koji, pošto je bio siromašan, treba da pomažu imućni ljudi.
Svom otečestvu je 1863. poklonio Кapetan Mišino zdanje, nekadašnju Veliku školu, danas rektorat Beogradskog univerziteta.
Bio je ktitor Crkve Svetog Nikole u Donjem Milanovcu građenoj po preseljenju sa porečkog ostrva, osnovao je i finansirao mušku i žensku školu na svom imanju u Vlaškoj, davao devojkama miraze, poklanjao odeću ženama iz Donjeg Milanovca, davao pozajmice ili opraštao dugove, pomagao štampanje knjiga, bio među osnivačima Beogradskog čitališta koje je finansirao.
Iako se za mnoga Mišina dobročinstva zna, a mnogo ih je više ostalo nepoznato.
Preminuo je na današnji dan, 27. januara 1885. godine u Bukureštu i sahranjen u Кležanima u svojoj zadužbinskoj crkvi.
Više vesti iz ovog grada čitajte na posebnom linku.
Povezano sa ovim člankom
